човек, ѕвоно, сенка

Sep 21, 2017, 3:31 PM

Poetry » Phylosophy

408 3 8

Таму каде одам
сосема малку зборувам
зад мене делата ѕвонат како камбани.
Следен пат кога ќе ме кршиш
нека биде тоа на ситни парчиња
да не ме составуваат туѓи раце,
да не бидам човек,
да не бидам ѕвоно,
да бидам само сенка
гласник од зборови.
Минливи и менливи сме ние луѓето
нас и едно цвеќе на гробот ...

Want to read more?

Join our community to get full access to all works and features.

човек, ѕвоно, сенка

Want to read more?

Random works