Да чакам ли да се върнеш,
моя мъко проклета…
Подир мрака да тръгнеш
после да свърнеш клета
в реката да се умиеш,
тънки пафти да сложиш,
трендафил в китка да свиеш.
Да забравиш за стомни,
но да си спомниш мегдана.
Мисъл да ти заседне
като кросното на стана…
Да ми, мъко, прошепнеш: ...
Искате да прочетете повече?
Присъединете се към нашата общност, за да получите пълен достъп до всички произведения и функции.
Log in
Sign Up