Сърце, като плод развален,
хвърли те той на боклука...
Няма и спомен за теб...
Даже и него профука...
Казва, че бил наранен...
Той пък къде ли се слага?
Вижда отломки от мен,
вижда и още си вярва...
Кой ще те иска от коша,
никой такива не взема...
Никак дори не си лошо,
но си, сърце, омърсено...
© Ивайла Тодорова All rights reserved.