И пак сама съм,
изпълнена с мечти,
сънувах нежен сън,
а луната пак мълчи...
Сълзите капят пак по листа,
устните — пресъхнали са от тъга.
Отново гост в стаята ми тиха
промъкна се неканен, без да пита.
А гост ли е или е моят спътник,
който всяка нощ като престъпник
краде от мен, убива ме
и взима ми надеждите? ...
Искате да прочетете повече?
Присъединете се към нашата общност, за да получите пълен достъп до всички произведения и функции.
Log in
Sign Up