Sanremo 1997

----------------------------------------

Сирия - Ти си

Санремо 1997

-------------------------------------------------

Autori: Alberto Salerno & Claudio Mattone

-------------------------------------------------------

Автори: Алберто Салерно & Клаудио Матоне

-------------------------------------------------------------

Ci sono giorni anche d'inverno

con un po' di sole,

che  ti va di uscire e camminare.

Ed il sangue è così caldo

dentro le mie vene,

anche se fa freddo, vado al mare.

E sto bene con me stessa

nella mia tranquillità,

non c'è vento che mi porti via.

E fa quasi male agli occhi

questa luce che ci sta,

eppure all'improvviso è buio

in questa anima mia.

--

Sei tu, che mi manchi,

sei tu, che mi stanchi.

È per questa insicurezza
che mi dai,

a ogni nuvola che passa

te ne vai.

Ma io guardo avanti,

perché sono (solo) momenti.

Se tu fossi un cielo azzurro,

forse io non ci starei,

perché in fondo quel che voglio

è che resti (come sei) (x 2).

--

Ci sono notti con la luna,

che non vuoi dormire

e ti va di scrivere e pensare.

L'orologio gira lento

dentro questa stanza,

l'alba prima o poi

dovrà arrivare.

--

E sto bene con me stessa,

perché colpe io non ne ho,

forse quella di volere te.

È che quando c'è da dare,

io do tutto quel che ho,

eppure all'improvviso arriva

il vuoto dentro me.

--

Sei tu che mi manchi,

sei tu che mi stanchi.

È per questa insicurezza

che mi dai,

a ogni nuvola che passa

te ne vai.

Ma io guardo avanti,

perché sono solo momenti.

Se tu fossi un cielo azzurro,

forse io non ci starei,

perché in fondo quel che voglio

è che resti come sei,

come sei. (x 3)

------------------------------------------------------------------------

Дори през зимата

има слънчице някои дни,

излиза ти се и ти се разхожда.

И така топла

е във вените ми кръвта,

въпреки че е студено, отивам при морето.

И се чувствам добре със себе си

в своята тишина,

няма вятър, който да ме отнесе.

И почти болезнена за очите ми

е тази светлина,

или изведнъж мрак настава

в моята душа.

--

Ти си този, който ми липсва,

ти си този, който ме уморява.

Несигурност

ми даваш,

всеки път, когато облак преминава,

тръгваш си.

Но аз гледам напред,

защото това са (просто) моменти.

Ако едно синьо небе беше ти,

мен нямаше да ме има може би,

защото в края на краищата това, което желая,

е да си останеш (такъв, какъвто си си) (x 2).

--

Има нощи заедно с луната,

когато не ти се спи

и ти се иска да пишеш и да мислиш.

Часовникът бавно върви

в тази стая,

рано или късно

ще се зазори.

--

И чувствам се добре със себе си,

защото нямам вини,

може би само тази, че теб желая.

И когато е нужно да давам,

всичко давам,

или изведнъж в мен

празнината настава.

--

Ти си този, който ми липсва,

ти си този, който ме уморява.

Несигурност

ми даваш,

всеки път, когато облак преминава,

тръгваш си.

Но аз гледам напред,

защото това са просто моменти.

Ако едно синьо небе беше ти,

мен нямаше да ме има може би,

защото в края на краищата това, което желая,

е да си останеш такъв, какъвто си си,

такъв, какъвто си си. (x 3)

-----------------------------------------------------------------------------------

https://www.youtube.com/watch?v=Q6-LDkErMq8 (на живо)