Вали от небесно царство
злато прокобно и очи на
слепци с жезъл остър пробожда.
Боде и боде навътре
доде ненаситно прогледне.
В мрачни облаци мъчи се
то око свое да вдигне
и прозорец кристален
небесен с ръка своя да глади
и милва.
Черното вече е бяло, бялото – цветно.
В ехото свое трепери тихо ...
Искате да прочетете повече?
Присъединете се към нашата общност, за да получите пълен достъп до всички произведения и функции.
Log in
Sign Up