20 nov 2016, 0:40  

Ето на толкова си да ме изгубиш... 

  Poesía
469 1 2
Ето на толкова си да ме загубиш...
" Никой не знае какво има, докато не го загуби"
Нямаш време и желание да ме погледнеш,
не искам да ме разбереш, само да ме чуеш...
не искаш да почувстваш твоята болка дори,
а какво остава за моята...
Не искаш да помислиш дори за твоите мисли
изгуби се не в твоите, а в чужди измерения...
И аз те загубих. Не мога да те открия, да те позная...
Вече аз дори не искам да си помисля...
че ме отдалечаваш от себе си. Че аз от теб
се отдалечавам. Искам да забравя така ...

Искате да прочетете повече?

Присъединете се към нашата общност, за да получите пълен достъп до всички произведения и функции.

© Лили Вълчева Todos los derechos reservados

Бел. на автора :

* Тази творба не е любовна. Посветена е на един човек, на когото държа и когото обичам, на един приятел...и знам че и той ме обича, но в последно време и след днес се почувствах като едно нищо за него...и не ми харесва. Боли ме да се чувствам така, а още повече да чувствам и желание да го оставя. Че аз съм го загубила и той мен. Надявам се да си простим...и всичко лошо да се забрави.

Далеч съм от мисълта, че времето лекува всички рани, но обичта да и сърцето ми иска да вярва, че това още не е загубено...

 

Препратка към него:

 

Аз не искам да се променяш. А да се огледаш в себе си, защото това не си ти...

Може би трябва да си отида, но не искам да бягам или да ти отмъщавам... но въпреки, че аз няма да си отида, защото нито едно разстояние не може да промени това дали двама души са се отдалечили, или доближили, но те пускам на свобода...Искам просто и двамата да сме щастливи...и ако ти не си щастлив, аз не мога...не искам никога да дойде момента, в който ще седнеш да се попиташ, откъде да извадиш сили, за да продължиш напред, когато няма от къде...

Propuestas
: ??:??