11 мар. 2011 г., 04:06
8 мин за четене
ОВЧАРЧЕТО С ДВЕТЕ ГОЛЕМИ КУЧЕТА
Дядо ми Христо (по майчина линия) имаше стадо овце. Не беше голямо, но все пак стадо, в което бяха включени и овце на други стопани. За лятото или наемаха овчар, или самите собственици на ротационен принцип се грижеха за овцете. По онова време в нашия край се отглеждаха много животни – овце, крави, биволи, коне и разбира се волове. Да не говорим за пернатите – кажи речи нямаше само пауни.
Всеки имаше толкова животни и птици, колкото можеше да отгледа. Няма помощи, фондове, премии, проекти, осигуряване на фуражи и т.н., както е днес. Но тогава имаше наистина безотпадъчна технология при селскостопанското производство – всичко до последното стръкче се прибираше от къра и се използваше - дори стеблата (заедно с корените) на тютюна, слънчогледа, царевицата, шумата… всичко и то без машини или други модерни приспособления, но това е друга тема.
Едно лято, независимо че още съм бил на осем години, по молба на дядо Христо, нашите се съгласили да помагам на техния ...
Искате да прочетете повече?
Присъединете се към нашата общност, за да получите пълен достъп до всички произведения и функции.
Вход
Регистрация