Дъхът ти е някъде върху рамото ми,
гърбът ми в тебе е допрян,
а ръцете ни са хванати.
И колко е часа – не знам.
Не искам да знам нито час, нито ден,
нито пространство, обкръжение, вселена.
Кажи на слънцето да забрави за теб и мен
и да не може утрото този момент да ни отнеме.
Шампоанът ти мирише на кокос…
А сърцето ти бие така равномерно,
докато се преплитат краката ни боси.
Та кой би станал? ...
Искате да прочетете повече?
Присъединете се към нашата общност, за да получите пълен достъп до всички произведения и функции.
Вход
Регистрация