Копнеех лято. Пролетите вече
не ми отиват. И от тях боли.
И пак е лято. Знам, че ме обичаш.
Но вече трето лято е така.
Една умора кожата ми свлича
и диша във тила ми есента.
Не искам лято. Искам луда пролет.
Напираща, нахална, даже зла –
насред студа и вятъра разголена,
боляща като сутрешна роса.
И пак е топло. Толкова уютно,
че чак нагарча. Искам земетръс. ...
Искате да прочетете повече?
Присъединете се към нашата общност, за да получите пълен достъп до всички произведения и функции.
Вход
Регистрация