Слънцето изгря вече,
ставам и кафето слагам.
А една мисъл, като потече..
и на листа я полагам.
Искам да бъде стихче
В което да няма тревоги.
Да не бъде като притча
С поучителни истории.
Оф, нека да забравим
за тъги и неволи!
И душите си оставим
да полудуват”голи” ...
Искате да прочетете повече?
Присъединете се към нашата общност, за да получите пълен достъп до всички произведения и функции.
Вход
Регистрация