14 окт. 2006 г., 15:32
Безлюдни улици, мрачни опустели,
безкраен път, но някак си невидим,
хората изгубени, мечтите си разпилели
и порив забравен, но все пак излъган.
Душа празна, от болка уморена,
посивяла, измръзнала, тъжна,
любовта на сърцето - осквернена,
ти завинаги я отблъсна.
Мечтите ми - полуживи, невъзможни,
разбита съм - до смърт наранена,
вярата ми - от опити безнадеждни,
но след този съм наистина сломена. ...
Искате да прочетете повече?
Присъединете се към нашата общност, за да получите пълен достъп до всички произведения и функции.
Вход
Регистрация