19 июн. 2008 г., 11:49
Въздишката целува небесата,
неопитна във своята прозрачност,
не иска да прегръща самотата,
а търси своята общност... необятност...
Оставена, във чужда кожа стене,
съблича я за малко, много малко...
Понякога намира там и мене...
... Въздишката целува, но за кратко...
Искате да прочетете повече?
Присъединете се към нашата общност, за да получите пълен достъп до всички произведения и функции.
Вход
Регистрация