Тој цел живот ја шминкаше смртта,
И` ги поткаструваше ноктите,
ѝ ја бричеше брадата,
ѝ ги дотеруваше мустачињата,
ѝ ставаше римела на трепките,
ја потстрижуваше, педикираше, лакираше и пудреше,
ѝ гримираше насмевка – дискретнa како на Мона Лиза,
ја разубавуваше како убав спомен, за миг само –
да биде убава пред да ја затрупа земјата,
пред да стане бестелесна – само спомен!
– На сон, покојниците ми доаѓаат, ми се лутат
зошто сум им го заборавил златниот часовник, ...