1 мин за четене
Криеше се зад маска на приятел ценен.
Предложих ти чаша вода, а ти изпи ми кръвта.
Казваше ми думи сладки, а горчаха като лъжа.
Разума крещеше ми да бягам надалече,
а сърцето ми искаше да те спася.
Нима бе нужно да играеш с добротата ми наивна?
Използва ме като твоя марионетка - да убиеш скуката.
Настройваше всички срещу мене, без дори да ти дреме.
Мразеше ме защото те обичах, нараняваше ме защото ти помагах.
Защо така и не поумнях? Защо вярвах, че надежда има?
Бях до теб, когато имаше от мен нужда.
Бях ти като опора, дадох ти сила, но нямаше дори едно благодаря. ...
Искате да прочетете повече?
Присъединете се към нашата общност, за да получите пълен достъп до всички произведения и функции.
Вход
Регистрация