Света си преобърнах и разрових,
бунището стърчеше до колибата
и сърцето заболя ме от приготвения
болезнен одит, даже от любимата.
Безочие! А дори не бяха истина
обидите и грешките... стремежът,
стремежът за любов надви неистово
покоят в твоя свят, роден сред скреж.
И бе заключен този тайнствен свят,
но аз изскочих точно зад оградата
и тичах все към теб, но ароматът
на болка ме застави, там сред тясното: ...
Искате да прочетете повече?
Присъединете се към нашата общност, за да получите пълен достъп до всички произведения и функции.
Вход
Регистрация