Македонско небо

30.12.2018 г., 0:48 ч.

Поезия » Философска, Свободен стих

531 0 0

Минувам по туѓи виножита
си ја преселувам душата
во еден мал куфер
и заборавам на сите камења
што дошле од блиску
од оние кои се сомневаат
дека правилно ги редам коцките
во оваа животна игра.
Сонувам под туѓи неба
и слушам непознати гласови
додека ѕвездите
ми зборуваат на македонски.

Искате да прочетете повече?

Присъединете се към нашата общност, за да получите пълен достъп до всички произведения и функции.

Македонско небо

Искате да прочетете повече?

Предложения