Когато някога аз бях дете
училището беше свято!
А днеска то едва крака плете,
а другаде не е познато!
И селото и днеска не расте,
напротив истински умира!
Днес в селото на пръсти се четем.
И тази истина не спира.
Не ражда вече селото деца!
Тук само старци доживяват...
С напукани, съсухрени лица
осъдените се представят ...
Искате да прочетете повече?
Присъединете се към нашата общност, за да получите пълен достъп до всички произведения и функции.
Вход
Регистрация