24.10.2017 г., 15:55 ч.

Златници од зајдисонце 

  Поезия » Любовна
567 2 3

Завиткана во чаршаф од тишина

се качувам на лицето на залезот

не давам да заспие

вешто и брзо

му ги корнам трепките

му ја топам бојата

и од неа правам златници

со жештина се брани залезот

но јас не попуштам

му ги крадам очилата и обетките

плаче залезот

но нема да бидам милостива

затоа што сум побогата

за едно искуство

затоа што торбата

ми е полна со златници

а луѓето нека жалат

бидејќи нема да видат

зајдисонце со боја на портокал.

© Sanja Atanasovska Всички права запазени

Коментари
Моля, влезте с профила си, за да може да коментирате и гласувате.
Предложения
: ??:??