Падна мојата ѕвезда

кога липите го изгубија

сопствениот мирис

кога во пепелта на летото

гниеше здодевноста

во тие луди времиња

во тие златни години

слушав најубава музика

пишував најтажни песни

под ноктите влечкав

остатоци од непознат свет

затоа што никој не призна

дека јаболкото на чувствата

е премногу убаво

за да биде вистинито

светецу на љубовта

изгасни го факелот во моите соништа

да не успеам да ја најдам

ѕвездата што ме повредува.