Доцна во ноќта

си ги средувам мислите

додека времето само порамнува сметки

а црните птици носат лоши вести.

Вистината се бори за поглед во височина

и џабе ми се сончеви чекори

кога сум закотвена во море со несреќни судбини.

Ќе зборувам со молчење

додека не ме разберат сите.

Сакам да бидам вечна љубов

а не чудо

затоа што во чуда сите се сомневаат.

Си ги цртам мислите

пишувам со рането срце

се среќавам со својата смрт

овој пат и двете сме без шминка

и не, не се плашам од патот кој мора да се мине.