(превод от португалски език)

Жозе
 

И сега, Жозе?
Празникът свърши,
светлината угасна,
народът изчезна,
нощта охладня,
и сега, Жозе?
И сега, ти?
Ти, който си без име,
което осмива другите,
ти, който пишеш стихове
с обич и протест?

И сега, Жозе?

Ти си без жена,
ти си без дискурс,
ти си без нежност,
вече не може да пиеш,
вече не може да пушиш,
да плюеш вече не можеш,
нощта охладня,
денят не идва,
трамваят не идва,
смехът не идва,
не идва утопията
и всичко приключи
и всичко избяга
и всичко мухлясва
и сега, Жозе?
 

И сега, Жозе?
Твоята сладка дума,
твоят трескав момент,
твоята лакомия и пост,
твоята библиотека,
твоят добив на злато,
твоят стъклен костюм,
твоето непостоянство
твоята омраза – и сега?
 

С ключ в ръката
искаш да отвориш врата,
не съществува врата;
искаш да умреш в морето,
но морето изсъхна;
искаш да отидеш в Минаш,
Минаш го няма вече.
Жозе, и сега?
 

Ако ти викаше,
ако ти пъшкаше,
ако ти танцуваше
виенски валс,
ако ти спеше,
ако ти се уморяваше,
ако ти умираше…
Но ти не умираш,
ти си силен, Жозе!
 

Сам в тъмното
като диво животно,
без теогония,
без гола стена
да се облегнеш,
без бял кон,
който галопира,
ти маршируваш, Жозе!
Жозе, накъде?

---

José

E agora, José?

A festa acabou,

a luz apagou,

o povo sumiu,

a noite esfriou,

e agora, José?

e agora, você?

você que é sem nome,

que zomba dos outros,

você que faz versos,

que ama, protesta?

e agora, José?

Está sem mulher,

está sem discurso,

está sem carinho,

já não pode beber,

já não pode fumar,

cuspir já não pode,

a noite esfriou,

o dia não veio,

o bonde não veio,

o riso não veio,

não veio a utopia

e tudo acabou

e tudo fugiu

e tudo mofou,

e agora, José?

E agora, José?

Sua doce palavra,

seu instante de febre,

sua gula e jejum,

sua biblioteca,

sua lavra de ouro,

seu terno de vidro,

sua incoerência,

seu ódio — e agora?

Com a chave na mão

quer abrir a porta,

não existe porta;

quer morrer no mar,

mas o mar secou;

quer ir para Minas,

Minas não há mais.

José, e agora?

Se você gritasse,

se você gemesse,

se você tocasse

a valsa vienense,

se você dormisse,

se você cansasse,

se você morresse...

Mas você não morre,

você é duro, José!

Sozinho no escuro

qual bicho-do-mato,

sem teogonia,

sem parede nua

para se encostar,

sem cavalo preto

que fuja a galope,

você marcha, José!

José, para onde?