Кога ќе ме нема кажи нешто за мене,
но внимавај да не биде празно.
Тој што не умрел
не знае како е да се живее.
Се уриваат лажните љубови
како куќи со кревки темели
и го убиваат човечкото во луѓето.
Јас секоја година по еднаш умирам
во седум осмини
во ритамот на моите чекори
додека Билјана го бели платното
и македонската песна патува по светот
додека со стих барам раскош
и трагам по совршенство
умирам во седум осмини
а мојата смрт е болна и неважна.
© Sanja Atanasovska Todos los derechos reservados