11 нояб. 2009 г., 10:24
По голото ти рамо лазят светове,
с нито един не успя да се разминеш -
няма такова място, което да допринесе
толкова много, колкото и вредно да е
и в колкото и процепи на времето да се провираш.
Огледай се в себе си.
Дали си раждан, след като винаги си живял -
с шармантно резенче трева, по скулите ти стичащо се
и с пръсти вплетени в игра, наречена
“котешка
люлка”
а дните ти – безноси, спънати, сега коленичат ...
Искате да прочетете повече?
Присъединете се към нашата общност, за да получите пълен достъп до всички произведения и функции.
Вход
Регистрация