Им дадов години со љубов,
а ми вратија со минута презир.
Си ја гледам несреќата
во истуреното кафе
си го живеам животот
со прашања без одговор.
Преку прозорец од стакло
ми ја допираат раката за утеха
и во нивните очи летаат кукавици
добивам само минута презир.
Самотијата нема врска со професијата
нема врска со поезијата
ќе ги запалам сите лаги од хартија
дајте ми само минута презир.
© Sanja Atanasovska Все права защищены