(la versione italiana di “Hijo de la luna”)

Festivalbar 1989

-----------------------------------------------------

Мекано - Син на Луната

(италианската версия на “Hijo de la luna”)

Фестивалбар 1989

-------------------------------------------------------------

Autori: José María Cano Andrés

-----------------------------------------------------------------

Автори: Хосе Мария Кано Андрес

---------------------------------------------------------------------

Per chi non fraintenda…

narra la leggenda…

di quella gitana…

che pregò la Luna bianca ed alta nel ciel’…

mentre sorrideva…

lei la supplicava… “Fa che torni da me…”

--

(La Luna) “Tu riavrai quell'uomo…

pelle scura…

con il suo perdono…

donna impura…

però in cambio voglio

che il tuo primo figlio venga a stare con me…”

Chi suo figlio immola…

per non stare sola… non è degna di un re…

(Il Sole) “Luna, adesso sei madre…

ma chi fece di te…

una donna… non c'è…

Dimmi, Luna d'argento…

come lo cullerai… se le braccia non hai…”

(A…aaa… a…aaa…) [Aa…aa…]…

Figlio della Luna…

--

Nacque a primavera

un bambino
da quel padre scuro…

come il fumo…

con la pelle chiara…

gli occhi di laguna… come un figlio di Luna…

(Il padre) “Questo è un tradimento…

lui non è mio figlio…

ed io no, non lo voglio…

(Il Sole) “Luna, adesso sei madre…

ma chi fece di te…

una donna… non c'è…

Dimmi, Luna d'argento…

come lo cullerai… se le braccia non hai…”

(A…aaa… a…aaa…) [Aa…aa…]…

Figlio della Luna…

--

II gitano folle…

di dolore…

colto proprio al centro…

dell'onore…

l'afferrò… gridando…

la baciò… piangendo… poi la lama affondò…

corse sopra al monte…

col bambino in braccio… e lì lo abbandonò…

(Il Sole) “Luna, adesso sei madre…

ma chi fece di te…

una donna… non c'è…

Dimmi, Luna d'argento…

come lo cullerai… se le braccia non hai…”

(A…aaa… a…aaa…)…

Figlio della Luna…

--

Se la Luna piena

poi diviene…

è perché il bambino

dorme bene…

(ma se sta piangendo…

lei se lo trastulla…

cala e poi si fa culla…) (x 2)

--------------------------------------------------------------------------------

За тези, които не грешно разбират...

разказва легенда...

за онази циганка...

която помолила Луната бяла, която високо в небето стояла...

докато се усмихвала...

тя я умолявала... „Върни го при мене...”

--

(Луната) „Пак твой ще е...

този мъж с тъмна кожа...

с прошката си...

нечиста жено...

но в замяна искам

първото ти дете...”

Която детето си жертва...

за да не бъде сама... крал не заслужава...

(Слънцето) „Месечино, сега си майка...

но кой...

жена те направи...

Кажи ми, Месечино сребърна...

как ще го люлееш... щом нямаш обятия...”

(А...ааа...а...ааа...) [Аа...аа..]...

Син на Луната...

--

Пролетта

дете се родило

от бащата тъмен...

пушек-тъмен...

но със светла кожа било...

с очи-лагуна... като син Лунен...

(Бащата) „Това е предателство...

той син не ми е...

и аз не, не го искам...

(Слънцето) „Месечино, сега си майка...

но кой...

жена те направи...

Кажи ми, Месечино сребърна...

как ще го люлееш... щом нямаш обятия...”

(А...ааа...а...ааа...) [Аа...аа..]...

Син на Луната...

--

Циганинът, обезумял...

от болка...

улучен точно в центъра...

на честта...

сграбчил я... докато крещял...

целунал я... през сълзи... после с острието я пронизъл...

тичал в планината...

с детето в ръце... и там го изоставил...

(Слънцето) „Месечино, сега си майка...

но кой...

жена те направи...

Кажи ми, Месечино сребърна...

как ще го люлееш... щом нямаш обятия...”

(А...ааа... а...ааа...)...

Син на Луната...

--

Ако пълна е

Луната...

е защото спокойно спи

детето...

(но ако плаче...

тя го занимава...

намалява и люлка му става...) (x 2)

-------------------------------------------------------------------------------------------

https://www.youtube.com/watch?v=nTepc2Y5aKQ (на живо; Мекано; Ана Тороха; Mecano; Ana Torroja; песен за виенски валс)