24.10.2005 г., 15:57 ч.

*** 

  Поезия
978 0 2

ВИДЯХ НЕБЕТО В СИНИТЕ ОЧИ,

УСЕТИХ МОРЕТО И СРЕД НЕГО – ТИ.

ЛУНАТА ПЪТ ТИХО СИ ПРОБИ,

НОЩТА БЕ ТАМ ДА Я ПОДСЛОНИ.

 

ПОЖЕЛАХ НЕБЕТО – ОЗАРЕНО

ДА ПРАТИ ПАДАЩА ЗВЕЗДА,

ЗА МИГ ДА ВИДЯ МОЯ ДЕН,

МОЛБА ЗА ЛЮБОВ ДА ИЗРЕКА.

 

ДА МОГА ПАК В ТЕЗ ОЧИ

ДА СЕ ОГЛЕДАМ С ЧАСОВЕ,

ДА НЕ ПРОКЛИНАМ СВОЯТА СЪДБА,

ДА СЕ ЗАВЪРНЕ ПАК ПРИ МЕНЕ – ЛЮБОВТА.

© Кристина Всички права запазени

Коментари
Моля, влезте с профила си, за да може да коментирате и гласувате.
Предложения
: ??:??