Афродита

знам дека бесот те убива

во твоите сто квадрати самотија

и во себе ја криеш желбата

душите на сите измамници и латински љубовници

да ги затвориш во поштенското сандаче

меѓу старите шарени писма.

Афродита

ме тераш пак да ти се обраќам

и да пишувам долги песни

како плод на моето совршено незнаење.

Ќе те сместам

во наједноставната гатанка

ќе ти го покажам Балканот

меѓу дланките,

а ти заспиј со мислата за светска слава.

Афродита

твоето огледало има години

животот ти е тркало што се врти,

а да имаше машина за пишување

ќе беше твој совршен декор.