Ерос Рамацоти - Музиката е

(Autori: Pierangelo Cassano, Adelio Cogliati & Eros Ramazzotti)

(Автори: Пиеранджело Касано, Аделио Коляти & Ерос Рамацоти)

Musica è

Musica è
Guardare più lontano
E perdersi in se stessi
La luce che rinasce
E coglierne i riflessi
Su pianure azzurre si aprono
Su più su i miei pensieri spaziano
Ed io mi accorgo che
Che tutto intorno a me, a me

Musica è
La danza regolare
Di tutti i tuoi respiri su di me
La festa dei tuoi occhi
Appena mi sorridi
Tu e il suono delle labbra tue
Tu sempre di più
Quell'armonia raggiunta in due
Ti ascolterò perché
Sei musica per me, per me

Musica è
Musica è
Musica è
Musica è
Musica è
Musica è
Musica è
Musica è

Io sento ancora
Le voci della strada dove son nato
Mia madre quante volte mi avrà chiamato
Ma era più forte il grido di libertà
E sotto il sole
Che fulmina i cortili
Le corse polverose dei bambini
Che di giocare non la smettono più
Io sento ancora cantare in dialetto
Le ninne nanne di pioggia sul tetto
Tutto questo per me
Questo dolce arpeggiare
È musica da ricordare
È dentro di me
Fa parte di me
Cammina con me
È
Musica è
L'amico che ti parla
Quando ti senti solo
Sai che una mano puoi trovarla
È
Musica è
Da conservare, da salvare insieme a te
Senti
Più siamo in tanti e più in alto sale
Un coro in lingua universale
Dice che dice che
Anche del cielo han bucato la pelle
Lo senti
È l'urlo delle stelle
Forse cambierà
Nella testa della gente
La mentalità
Di chi ascolta ma non sente
Prima che il silenzio
Scenda su ogni cosa
Quel silenzio grande
Dopo l'aria esplosa
Perché un mondo senza musica
Non si può neanche immaginare
Perché ogni cuore anche il più piccolo
È un battito di vita e d'amore
Musica è
Musica è
Musica

Музиката е

Музиката е за да искаш повече,
и да се губиш в себе си,
светлината, която оживява
и събира в себе си отражения,
висока, лазурна равнина се открива,
още по-високо са и моите мисли,
и забелязах, че всичко,
което ме обгръща, е музика...

Музиката е обикновен танц
на всяко твое дихание над мен,
забавата на очите ти,
ти почти ми се засмя,
ти и звукът на твоите устни,
винаги повече хармония постигната заедно...
Ще те послушам, защото
ти си музика за мен...

Все още чувам гласове от
улицата, на която израснах,
майка ми, която ме вика
толкова много пъти,
но писъкът на свободата беше по-силен,
и под слънцето, което
осветява двора
виждам децата напрашени да тичат,
в игра, но това не ги спира,
все още чувам песен на диалект,
приспивната песен на дъжда по покрива,
за мен това е всичко,
тази сладка признателност,
е музика, която трябва да се запомни,
тя е вътре в мен...
тя е част от мен...
живее с мен...
музика е!!!

Музиката е приятел, който ти говори,
когато се чувстваш самотен,
винаги можеш да разчиташ на ръка,
това е музика...
да съхрани,
да се запази завинаги с теб...

Слушай,
колкото сме повече, толкова хорът на всеобщия
език нараства,
също така казва, че те образуват дупка
по лицето на небето,
ти можеш да я чуеш,
извива се чак до звездите.

Манталитетът може да се промени
в човешките глави,
това че чуват, но не слушат...
Преди тишината да
се спусне върху всичко,
голямата тишина,
преди въздухът да се взриви...
Защото никой не може да си
представи света без музика,
защото всяко едно сърце,
дори и най-малкото,
се бори в живота
и обича...
това е музика.