Ме викаш на другата страна,
мислиш на мене,
ми го подаваш малиот прст,
а јас прибирам роса и калдрма,
да направам клупа,
да се поткачам,
да те дофатам за миг,
затоа што надежта во мене
два пати на ден умира,
а третиот пат воскреснува.
Мислиш на мене
во ова време и тоа е доволно.
© Sanja Atanasovska Todos los derechos reservados