16 февр. 2020 г., 16:39

Комментарии

Комментарии

  • Това е синът ми, чакахме автобуса на спирката във Владая и неговото полуусмихнато, полузамечтано личице, скрито в качулката, контрастиращо с мокрия ден, ме накара да го фотна... Ние не познаваме мислите на другия и винаги копнеем да са добри. Дано.
  • Хубава снимка!
  • Харесва ми!
  • Хубаво, нещо ново - обработка на фона с motion blur - чудесно се е получило. Бих почистил ореола около качулката

Выбор редактора

***

Eipril

За риба 🇧🇬

Доби

Коледарче

terita

КОЛЕДНА ПРИТЧА ЗА ЧЕРВЕНОШИЙКАТА Ще ви разкажа история, чута от моята баба. Баба я научила от своята...