Щом обърнаха очите,
към небето с мисълта,
влачи блатото на дните,
от години във калта.
Няма място за душата,
там където са парите,
и изгони я Земята,
на високо при звездите.
Искате да прочетете повече?
Присъединете се към нашата общност, за да получите пълен достъп до всички произведения и функции.
Вход
Регистрация