25.07.2023 г., 10:35 ч.

Нагоре 

  Поезия
523 7 14

А как ми се лети от много време…

но все покрай криле се суетя.

Дали са бели?
Стават ли за мене?

Дали на старта, с устрем, ще летят?

 

Дали небето ще ми бъде тясно?

Дали с приятел ще се засечем?

Дали куражът носи на опасност,

когато няма други покрай мен?

 

Красива е онази синя вечност, 

но колко часа тишина дели

ужасното предчувствие за тленност

от свободата да не те боли?

 

“Нагоре” е любимата посока

и Слънцето приветливо блести.

Земята е претрупана от болка.

И точно затова ми се лети.

© Деница Гарелова Всички права запазени

Коментари
Моля, влезте с профила си, за да може да коментирате и гласувате.
Предложения
: ??:??