Последен танц
как сърцето ми бе свито и как ме болеше,
нещо все ми подсказваше,
нещо вътре в мен ми шептеше,
че е дошъл деня и ти си с друга вече…
Напусна ме, остави ме сама,
назад не се обърна, не ме прегърна…
Сега след 2 години дошъл си да търсиш топлина,
но не да ме обичаш, а просто така…
Покани ме на танц, на онази наша тъжна песен,
прегърна ме, силно и нежно и така копнежно,
но за мен това е нашият последен танц,
танц който ти не ми подари преди…
Аз те обичах горещо, а ти тогава ме остави,
не търси от мен вече топлина,
жена ти те чака вече в дома…
И аз на друг съм дала сърцето си вече,
а този танц ще помня вечно,
последният танц на любовта,
която ме остави сама преди време…
Последен танц, последен спомен,
последната светлина нека угасне,
от тебе не искам нищичко вече…
Ти ми се издължи нали с последният танц,
ме срази, за последно после бързо си тръгни,
не няма да видиш сълзи, за теб отдавна не ме боли…
Искате да прочетете повече?
Присъединете се към нашата общност, за да получите пълен достъп до всички произведения и функции.
© Жулиета Стоянова Всички права запазени