Когато младост те люлее.
и мислиш си, че все ще е така
и пътят се пред тебе стеле
едва ли не за вечни времена...
си казваш: ”В живота ми, любови
за мен, ще има не една!
Защо са ми сега окови,
когато мога да летя?...”
Но идва ден и потъмнява
пъстроцветното крило.
Любови временни и много
отдавна вече са - “било”. ...
Искате да прочетете повече?
Присъединете се към нашата общност, за да получите пълен достъп до всички произведения и функции.
Вход
Регистрация