Тихо
Когато има дума, нека да е тягост.
Дори и да изричаш ясен смисъл, нека да е тягост.
Да няма радост, да е тягост.
И ако словата пълни са, отново, нека бъде с тягост.
Да бъде.
Тягост.
Когато има болка, нека да е тайна.
Дори и да кървиш отровен, нека да е тайна.
Да няма спокойствие, да е тайна.
И ако сърцето празно е, отново, нека бъде тайна.
Да бъде.
Тайна.
Когато има облаци, нека да е тихо.
Дори и да вали, нека да е тихо.
Шум да няма, да е тихо.
И ако небето черно е, отново, нека бъде тихо.
Да бъде.
Тихо.
Искате да прочетете повече?
Присъединете се към нашата общност, за да получите пълен достъп до всички произведения и функции.
© Карина Костадинова Всички права запазени