Лошата глетка ја тргнав од очите
и ја фрлив во проточна вода
од свиленото рамо вадев проколнати ѕвезди
за копнежи да немам
тажна химна пее моето срце
додека стојам пред врата со прашалници,
а внатре во собата
најгласни се оние што не вредат,
а јас сум единка еднаква на нула
што попусто го сака престолот
тажна химна пее моето срце,
затоа што животот само понекогаш ...