12 feb 2009, 5:27

Много хора 

  Poesía » Otra
590 0 1
Както си пея пак старата песен,
пред мен се очертава хоризонти,
неясноти и премеждия, сложно...
Недокоснати никога вече мечти,
поробените хора сега спят в интриги.
Изгубени мисли, прашасали книги,
мисълта ти потече, но далече избяга.
И желанието за мъст вече те стяга.
Вродена ненавист към всичко ново,
окрилен за победа, ти даваш оценка.
Това, което под огън попада отново,
наричаме с укор "поредната грешка". ...

Искате да прочетете повече?

Присъединете се към нашата общност, за да получите пълен достъп до всички произведения и функции.

© Христо Андонов Todos los derechos reservados

Propuestas
: ??:??