Кумири нямам. Нито суеверия
и пътят ми напред не криволичи.
Високите вълни са ме намерили,
а пяната им ми е огърлица.
Сега си спомням цветните моливчета,
с които оцветявах ветровете.
Плашилото ги имаше за мистика,
която гали обично полето.
А аз разбирах колко са пораснали
червените очи на свободата...
В забравата си макове прекрасни
танцуваха с годините в душата. ...
Искате да прочетете повече?
Присъединете се към нашата общност, за да получите пълен достъп до всички произведения и функции.
Iniciar sesión
Registrarse