човек, ѕвоно, сенка
Таму каде одам
сосема малку зборувам
зад мене делата ѕвонат како камбани.
Следен пат кога ќе ме кршиш
нека биде тоа на ситни парчиња
да не ме составуваат туѓи раце,
да не бидам човек,
да не бидам ѕвоно,
да бидам само сенка
гласник од зборови.
Минливи и менливи сме ние луѓето
нас и едно цвеќе на гробот
ќе нè замени после невреме.
Хотите прочитать больше?
Присоединяйтесь к нашему сообществу, чтобы получить полный доступ ко всем произведениям и функциям.
© Sanja Atanasovska Все права защищены
