13 апр. 2020 г., 17:24

„Животът е пред нас“ 

  Поэзия » Другая
1116 9 9

В едно гнездо под свита стряха

прибираше се лястовица волна -

със пролетта, със синята тинтява,

с разлистване на млада клонка.

След време няколко главички

със жълти човчици се разпищяха

и майката прелиташе с мушици,

а вечер под крило на топло спяха.

И ден след ден... Опитаха да литнат.

Едно в гнездото сиротно остана -

орисница крила им бе дарила,

на него не, не беше го видяла...

Крилцето като счупено остана

и полетът остана невъзможен,

сълза подир сълза пророни

и вече не погледна към простора.

Не хапна нищо, нито се показа

да види люляците нацъфтели..

И джанката погалила стрехата

и птиците без него полетели.

Протегна си крилцето с много мъка,

в очите му сълза една тежеше.

Усмихна се на нежната си майка:

„Животът е пред нас“... И се пренесе

във тихи Елисееви полета -

зефирът само го погали с обич,

полюшна го гальовно океанът

и полетя за първи път свободно...

© Геновева Симеонова Все права защищены

Комментарии
Пожалуйста, войдите в свой аккаунт, чтобы Вы могли прокомментировать и проголосовать.
Предложения
: ??:??