Като въздишка
Като въздишка
Да можех времето назад да върна -
миг само, преди света да преобърна,
за да те имам. Преди да те прегърна
в самотата си. В очите ми надзърна
и предаде се... И пак да бъде лято,
пак същото - от устните ни сгрято,
когато чувствата ни бяха цяло ято,
а небето ни - в едно сърце излято...
Хотите прочитать больше?
Присоединяйтесь к нашему сообществу, чтобы получить полный доступ ко всем произведениям и функциям.
© Светла Асенова Все права защищены
