17 июл. 2008 г., 23:21

На пръсти 

  Поэзия » Другая
664 0 9

Сърцето стихваше в гърдите ми .
В душата гаснеше пожар.
Погребвах есента и птиците.
Ужасно сам. Ужасно стар.

От прашното стъкло ми махаше
самотен спомен за жена.
На мърша гарваните грачеха
във дрехите си от пера.

На пръсти влезе през очите ми
любов, облечена в свила.
Целуна ме и си отиде -
на пръсти. Както бе дошла...

© Ивайло Цанов Все права защищены

Комментарии
Пожалуйста, войдите в свой аккаунт, чтобы Вы могли прокомментировать и проголосовать.
  • Веднага ми стана любимо!
  • Перфектно стихотворение! Само се замислям за ударението на думата "свила"
  • тихо...
    чудесно е!
  • Прочетох те... много ми хареса... браво!
  • Пишеш с душата си Ивайло! Стиховете ти са истински, заредени с емоция!
    Поздравявам те!
  • Поздрав от мен!
    Красотата може да бъде тъжна, тъгата може да бъде красива - постигнал си второто! Много ми хареса!
  • Преминах оттук на пръсти за да не смутя чувствата. Красиво и тъжно... но някак си вдъхва надежда.
  • толкова е.. ми нзнм думата перфектно, истинско и много много ми ... все още нзнм думата.. уникално.. ама има и по-точна дума, ам като не я знам... ми просто слагам 6, защото няма повече..
    послепис: толкова е хубаво , че ми се иска да го бях написал аз... А другото.. другото съм го изпитвал и нзнм защо оживях..
  • така идва любовта...тихо на пръсти...
    целува ни и си отива...за да помним...
    приказен стих си сътворил, Ивайло...разкошен...!
Предложения
: ??:??