20 янв. 2008 г., 14:23
Странен диалог дочух наскоро.
Небето и морето си говореха:
"Синьо като мен си общо взето -
поде разпенено и яростно морето -
но в мене има истински живот
и лятото съм пълно със народ...
Какво си имаш всъщност, питам, ти?
Оглеждаш се все в моите води."
Небето не остана по-назад:
"Аз мога да прегръщам този свят.
В мене Бог живее, затова
не мога с теб, море, да се сравня. ...
Искате да прочетете повече?
Присъединете се към нашата общност, за да получите пълен достъп до всички произведения и функции.
Вход
Регистрация