Сутрешно кафе
Събуждам се с аромата на твоето тяло -
две отделни части на едно неразривно цяло.
На терасата, унесени от аромата на кафето,
не чуваме крясъците на детето.
Проскърцва тежко столчето под мен.
Въздишам, чака ме още един работен ден!
Котката отсреща оглежда ни лениво,
уж е сутрин, а се чувствам много мързеливо.
Алармата звъни безмилостно в ритъм.
Не казвай колко е часът, аз не питам.
Остави ме да посрещна първите лъчи
и да се огледам в любимите очи.
Хотите прочитать больше?
Присоединяйтесь к нашему сообществу, чтобы получить полный доступ ко всем произведениям и функциям.
© Евгени Генчев Все права защищены