11 нояб. 2008 г., 23:24
Толкова безсънни нощи,
толкова много мечти,
и едно тъжно лице,
по което се стичат сълзи.
Тъгата е като затвор,
обзема те изцяло,
опитваш се да я избегнеш,
но пак напразно.
В абсурден мрак,
тупти безпомощно сърце
копнеещо за прошка,
като изоставено дете. ...
Искате да прочетете повече?
Присъединете се към нашата общност, за да получите пълен достъп до всички произведения и функции.
Вход
Регистрация