12.12.2017 г., 0:05  

Кибритче – (Борче Панов, Република Македонија)

2.2K 8 9
4 мин за четене

 

КИБРИТЧЕ
 
(Превод от македонски)
 
       Запалих кибритчето посред зима – малкото лампионче от топлина
       кръжеше пред коледната елха в тъмния болничен коридор.
       Самотен коридор в глуха доба и коледни лампички,
       които светват и изгасват като добри и лоши спомени. Бездомници
       се задомили в чакалнята. Свикнали да спят с безсънието,
       седят като пациенти, които отдавна не са дочакали медицинския преглед.
       Странно е спешното: елхата в коридора ни мига по лицата
       и ни показва всичко това, което всеки би скрил.
       Например, че любовта е като бедността. Колкото и да искаме,
       никога не можем да я скрием, също както и съвестта –
      змийско гнездо, което ни свети в главата, а не е огън, като в гатанката
      на старата майка, нито пък е чакалня в болницата, или някаква
      станция, в която живеят и чакат тези, които никъде не пътуват
      и постоянно сменят местата, от които всички си отиваме…
 
      Запалих кибритче посред зима – мъничкото лампионче от тишина
      кръжеше пред коледната елха в тъмния болничен коридор
      и едрите, тихи снежинки между, които се връщам у дома…
 
 
  ЧКОРЧЕ
 
       Автор: Борче Панов, Република Македонија
 
      Запалив чкорче среде зимава - мало лампионче од топлина
      што лебди пред елката во темниот болнички ходник.
      Самотен ходник во глуво доба и новогодишни сијалички
      што се палат и гасат како добри и лоши сеќавања. Бездомници
      се здомиле во чекалната. Навикнати да спијат со несоницата,
      седат како пациенти што одамна не дочекале лекарски преглед.
     Чудно е ургентното: елката во ходникот ни трепка врз лицата
     и ни го покажува сето она што секогаш би го сокриле.
     На пример, дека и љубовта е како бедата. Колку и да сакаме
     никогаш не можеме да ја скриеме, исто како и совеста
     змејско гнездо што ни свети в глава, а не е оган како во гатанката
     на старамајка, ниту пак е чекална в болница, или некоја
     станица во која живеат и чекаат оние што никаде не патуваат,
     а постојано си ги менуваат местата од кои сите заминуваме.
 
     Запалив чкорче среде зимава. Малечко лампионче од топлина
     што лебди среде елката во долгиот болнички ходник
     и крупните, тивки снегулки помеѓу кои се враќам дома...
 
 
 
 

Искате да прочетете повече?

Присъединете се към нашата общност, за да получите пълен достъп до всички произведения и функции.

© Латинка-Златна Всички права запазени

Коментари

Коментари

  • Много ми хареса, Латинче! Поздравявам те и добавям към любимите си...!
  • Драга Латинка, пред се, сакам да ти се заблагодарам на тебе лично за прекрасните преводи, а потоа и на сите почитувани колеги, коишто коментараа по моето стихотворение „Кибритче„. Воедно, Ви посакувам убави Коледни празници...
  • Борче, с регистрацията си в сайта, за да благодариш лично на коментарите на българските автори за прекрасното ти стихотворението "Кибритче", ме изненада приятно!
    Поздрави на Македония и на приятелите!
    Весело посрещане на празниците!

    Довереница, благодаря за коментара ти!
    Светли празници и за теб!
  • Благодарам....
  • "Самотен коридор в глуха доба и коледни лампички,
    които светват и изгасват като добри и лоши спомени."

    Много красиво и тъжно. Поздравления за избора и превода!