имела

30.11.2017 г., 14:06 ч.

Поезия » Любовна

329 1 0

Успеав да те оставам
во некое минато свршено време
и да не треперам по твоето име
сега ја трошам скапата бела хартија
мастилото се истура
а мислата ми е слободна и вечна
но само дланката што твори
остана мала налик на дете
а во неа гранче имела
за среќа
за секој од нас
за животот што врви.

Искате да прочетете повече?

Присъединете се към нашата общност, за да получите пълен достъп до всички произведения и функции.

имела

Искате да прочетете повече?

Предложения