Живот
когато можеш да бъдеш тъжен.
Трудно е да почувстваш любов,
когато можеш да мразиш.
Но най-трудно е да го признаеш,
когато можеш просто... да се заблуждаваш.
Живееш, а искаш да умреш.
Отричаш дадения си живот,
когато друг има нужда от него.
По-лесно е да захвърлиш даденото,
което на друг ще бъде отнето.
По-лесно е да сме егоисти,
когато можем да бъдем просто... добри хора.
Жалки са хората,
а заобикалящото е дар!
Рушим го без да мислим,
след това скърбим.
Ако се вгледаш,
ако почувстваш,
ако поискаш
ще разбереш!
Но дали искаш?
А можеш ли?!?
Искате да прочетете повече?
Присъединете се към нашата общност, за да получите пълен достъп до всички произведения и функции.
© Маги Петкова Всички права запазени
..И аз често мисля на тази тема..