Македонско небо

30.12.2018 г., 0:48 ч.

Поезия » Философска, Свободен стих

444 0 0

Минувам по туѓи виножита
си ја преселувам душата
во еден мал куфер
и заборавам на сите камења
што дошле од блиску
од оние кои се сомневаат
дека правилно ги редам коцките
во оваа животна игра.
Сонувам под туѓи неба
и слушам непознати гласови
додека ѕвездите
ми зборуваат на македонски.

Свързани произведения

Коментари

Моля, влезте с профила си, за да може да коментирате и гласувате.

Македонско небо

Свързани произведения

Коментари

Предложения